Ταξίδι στο Λονδίνο : Η εμπειρία μου

Σήμερα μετά από κάποιες μέρες απουσίας είμαι εδώ για να σας μιλήσω αυτή τη φορά για ένα προορισμό . Το Λονδίνο . Ξέρω ο,τι είναι ένας πολύ δημοφιλής προορισμός , αλλά είναι μια διαφορετική χώρα η Αγγλία σε πολλά θέματα. Διαφορετικό νόμισμα , εκτός σέγκεν και φυσικά με διαφορετική φορά οδήγησης . Πιστέψτε με αυτό ιδικά μπορεί να αποβεί μοιραίο... 

Αποφασίσαμε με το αγόρι μου να πάμε Λονδίνο γιατί είναι ένα μέρος που θέλαμε και οι δυο μας πάρα πολύ και ιδικά εγώ αφού είναι όνειρο μου να μείνω εκεί κάποια στιγμή μόνιμα. Κλείσαμε τα εισιτήρια από την Easyjet . Για όποιον δεν γνωρίζει για τις Low cost εταιρίες έχουν πολύ πιο φτηνά εισιτήρια ωστόσο δεν παρέχουν δωρεάν φαγητό , έχουν πολύ πιο μικρές χειραποσκευές και κάποια άλλα διαδικαστικά θέματα που δεν επηρεάζουν τους επιβάτες . Βέβαια σιγά σιγά κατακτούν τους αιθέρες γιατί η Ryanair (επίσης  low cost ) είναι η εταιρία που προτιμούν οι Ευρωπαίοι πολίτες περισσότερο βάση στατιστικών. Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο ταξίδι. Η πτήση μας ήταν εξαιρετική ώρα ήταν στις 7 μ.μ. το απόγευμα και με την διαφορά ώρας και την διάρκεια του ταξιδιού φτάσαμε Λονδίνο στις 9 μ.μ. ώρα Αγγλίας. Πιστεύω ο,τι καλύτερα να ταξιδέψει κάποιος με την easyjet για το Λονδίνο γιατί είναι ένα αεροδρόμιο έξω από το Λονδίνο αλλά όχι τόσο μακριά όσο το αεροδρόμιο που προσγειώνεται η ryanair. Προσγειωθήκαμε στη βόρεια πλευρά του αεροδρομίου και στη συνέχεια ακολούθησε ένας δαίδαλος από κυλιόμενες για να φτάσουμε στην νότια πλευρά του αεροδρομίου για να πάρουμε το τραίνο για το σιδηροδρομικό σταθμό της Βικτώρια . Είχα κλείσει τα εισιτήρια του τραίνου από την Αθήνα από το επίσημο site του Gatwick και μπορώ με το χέρι στη φωτιά να σας πω ο,τι συμφέρει να τα κλείσετε από το Internet γιατί έχετε μια έκπτωση 11% και πραγματικά δεν είναι φτηνά . Η μονή διαδρομή κοστίζει 17 λίρες και για μένα και το αγόρι μου μας βγήκε γύρω στα 90 ευρώ δηλαδή περίπου 65 λίρες. Όπως καταλαβαίνεται το Λονδίνο είναι ένα ταξίδι που θέλει κάποια προετοιμασία ιδικά αν είσαι φοιτητής όπως είμαστε εμείς.Το τρένο από το αεροδρόμιο μέχρι τη Βικτόρια επειδή είναι express δεν κάνει στάσεις και έτσι σε μισή ωρίτσα είσαι στο Λονδίνο. Εμείς είχαμε κλείσει δωμάτιο στο London eye Hostel το οποίο ήταν και η μόνη "απογοήτευση" του ταξιδιού. Οι εγκαταστάσεις ήταν απαίσιες και καμία σχέση με τις φωτογραφίες που σου παρουσίαζαν όταν έκλεινες το ξενοδοχείο. Κάτι κλασικό που γίνεται στα ξενοδοχεία για αυτό να διαβάζεται και τις κριτικές άλλων ατόμων που έμειναν στο συγκεκριμένο μέρος που θέλετε να μείνετε και εσείς και αν μιλάμε για εξωτερικό ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ να κλείνετε το ξενοδοχείο σας σε μέρος κοντά σε μετρό . Εκτός ο,τι θα βολέψει πάρα πολύ τις μετακινήσεις σας στη πόλη αλλά και θα είναι ένας σταθερός προσανατολισμός για το πως θα το βρίσκεται ή την ευκολότερη εύρεση των αξιοθέατων που θέλετε να πάτε. Εμείς ευτυχώς μέναμε σε πολύ  κεντρικό σημείο και  δίπλα σε σταθμό του μετρό στην Lambeth North .

Η Lambeth North ήταν δίπλα στο London Eye . Αφήσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στο Λονδίνο και φυσικά συνειδητοποιήσαμε ο,τι τα περισσότερα μαγαζιά για φαγητό , ποτό και σχεδόν και το μετρό ήταν κλειστά. Η ώρα ήταν 11 και μάθαμε από την reception του ξενοδοχείου ο,τι στο ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ !!!!!!!  τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν στις 11 το αργότερο. Πραγματικά μας έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση , φυσικά μια φίλη μου μου είχε πει που είχε μείνει στο Εδιμβούργο καιρό ο,τι στις pub χτυπάει ένα καμπανάκι 3 φορές και στην τρίτη πρέπει να έχεις φύγει. Οπότε κάτσαμε στο ξενοδοχείο παραγγείλαμε φαγητό και γνωρίσαμε κάποιες κοπέλες που ήταν από την Καραϊβική και είχαν έρθει και αυτές διακοπές στο Λονδίνο.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε νωρίς για να δούμε τα αξιοθέατα που υπολογίζαμε και θέλαμε να δούμε. Επειδή το ταξίδι μας ήταν ολιγοήμερο δεν θέλαμε να σπαταλήσουμε χρόνο σε πολύ τουριστικά αξιοθέατα οπότε παραλείψαμε αρκετά πράγματα που δεν θα προσπέρναγε ποτέ ένας τουρίστας, αλλά δεν θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας τουρίστες οπότε δεν μας πείραξε καθόλου που δεν μπήκαμε στο πασίγνωστο, πανάκριβο και με όχι τόσο καλή θέα London Eye , ούτε στο Madam Tussaud's που πραγματικά και αν δεν πάτε στο πανάκριβο μουσείο με τα κέρινα ομοιώματα στο Λονδίνο υπάρχει και σε αρκετές άλλες χώρες . 

Πιο πολύ θέλαμε να ζήσουμε το Λονδίνο να πιούμε μπύρες σε παραδοσιακές αγγλικές pub  ,να φάμε fish and chips , να πιούμε τσάι και να δοκιμάσουμε  αγγλικό πρωινό.  Θέλαμε να πάμε σε πολλές συνοικίες και να έχουμε μια σφαιρική άποψη και πιστεύω τα καταφέραμε αρκετά καλά. 

Η εξερεύνησή μας ξεκίνησε με την ανακάλυψη ο,τι 20 λεπτά με τα πόδια ήταν η Westminster Bridge και ξαφνικά είδαμε το Big Ben να εμφανίζεται μπροστά μας. Ήμασταν τόσο χαρούμενοι που φωνάζαμε και γελούσαμε γιατί πραγματικά το θέαμα ήταν πανέμορφο. Περάσαμε ένα θέατρο (το Λονδίνο είναι ιδανικός προορισμός για θεατρόφιλους γιατί είναι γεμάτο από θέατρα που παίζουν πολλοί γνωστοί Άγγλοι ηθοποιοί ) και φτάσαμε στη Westminster . Είχε παντού κόσμο να βγάζει φωτογραφίες και από τα δεξιά μας ήταν το London eye και αριστερά μας το Westminster. Βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες και όσο πλησιάζαμε το Big Ben τόσο πιο όμορφο φαινόταν . Στη συνέχεια θέλαμε να πάμε στο St James Park και στο Buchingham Palace και συνεχίσαμε το δρόμο μας ακολουθώντας το χάρτη .

Περάσαμε και από το Westminster Abbey ένα σύμβολο και αυτό του Λονδίνου που πραγματικά ήταν και αυτό πολύ εντυπωσιακό. Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και συνεχίσαμε στρίβοντας σε ένα σημείο και σε λίγα μέτρα μακριά ήταν το St James Park. Ήταν τέλειο . Ήταν καταπράσινο είχε μια όμορφη λίμνη με πάπιες και κοράκια !! και παντού κόσμος να απολαμβάνει τον ήλιο(???? ) που είχε το Λονδίνο. Περπατήσαμε όλο το πάρκο πήραμε muffins και καφέδες και κάτσαμε στο πράσινο. Ήταν μια μοναδική στιγμή χαλάρωσης . Πραγματικά όποτε βρίσκουμε πάρκα είναι από τα πρώτα πράγματα που επισκεπτόμαστε γιατί είναι κάτι που λείπει τόσο πολύ από την Αθήνα...Στη συνέχεια προχωρήσαμε το πάρκο και φτάσαμε στο παλάτι. Εκεί είχε αναμενόμενα αρκετούς τουρίστες αλλά όχι τόσους που να είναι ενοχλητικοί. Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν τα αγάλματα με τις 5 ηπείρους και το χρυσό άγαλμα στο κέντρο της εισόδου. Το παλάτι σαν παλάτι μας άφησε λίγο αδιάφορους . Ίσως φταίει ο,τι έχουμε πάει σε αρκετές χώρες πάντως ήταν ένα σχετικά μικρό και απλό παλάτι που μπορώ να πω δεν ήταν στις προσδοκίες μας . Βγάλαμε και εκεί τις φωτογραφίες μας και αποφασίσαμε να πάρουμε επιτέλους το μετρό για να πάμε στην Oxford Street και στη συνέχεια στο Picadilly

.

 Να πω εδώ ο,τι το μεμονωμένο εισιτήριο στο Λονδίνο είναι 5 λίρες και είναι για μια μόνο διαδρομή και αυτό το καθιστά πανάκριβο για αυτό καλύτερα είναι να βγάλετε oyster card είναι αυτή που χρησιμοποιούν και οι Άγγλοι καθώς συμφέρει απίστευτα. Εμείς για 3 μέρες δώσαμε και οι δύο μαζί 40 λίρες και είχαμε απεριόριστες διαδρομές στη ζώνη 1 και 2 . Για την oyster φορτώνεις για να αποκτήσεις τη κάρτα 5 λίρες και άλλες 5 που θα τις πάρεις πίσω όταν πάψεις να την χρησιμοποιείς. Στη συνέχεια φορτώνεις τα χρήματα που απαιτούνται για απεριόριστες διαδρομές και είσαι έτοιμος να σεργιανίσεις το Λονδίνο. Το cute της υπόθεσης είναι όταν τη βγάλεις σου δίνουν θηκούλα για να την βάλεις μέσα. Δεν μπορείς να μπεις στο μετρό χωρίς εισιτήριο γιατί εκτός από μπάρες που ανοίγουν μόνο με την κάρτα ή το εισιτήριο υπάρχουν και φύλακες δίπλα στις μπάρες. Ας συνεχίσουμε όμως τη βόλτα μας. Φτάσαμε στην Oxford Street και εκεί είναι ο παράδεισος για τις αγορές αφού είχε όλες τις μάρκες και High end και high street και φυσικά σαν κορίτσι και εγώ λύγισα και μπήκα στα Topshop . Αφού κάναμε τις αγορές μας συνεχίσαμε με τα πόδια (συνολικά πρέπει να περπατήσαμε 3 ώρες τσάμπα η oyster !) για να πάμε στο Picadilly . Το Picadilly circus είναι ένα από τα κεντρικότερα σημεία του Λονδίνου και έχει μαγαζιά για φαγητό , για ψώνια και θέατρα , αν προχωρήσεις βρίσκεις την China Town , το Soho και το Trocadero και φυσικά εμείς πήγαμε και στα 3 !!!!

Πρώτα πήγαμε στη China Town όπου έχει είσοδο σαν την China Town της Νέας Υόρκης και είχε παντού τα κινέζικα κόκκινα φανάρια . Αριστερά και δεξιά είχε παντού εστιατόρια με όλες τις ασιατικές κουζίνες και sushi και όποιος με ξέρει έστω και λίγο ξέρει πόσο αγαπώ την ασιατική κουζίνα. Επειδή όμως το αγόρι μου με ξέρει πολύ ήξερε ο,τι εδώ είναι το μέρος για να ξεκουραστούμε αλλά και για να φάμε μεσημεριανό. Κάτσαμε σε ένα εστιατόριο που ήταν 3 όροφοι και ήταν τόσο γεμάτο από κόσμο που περιμέναμε στην ουρά αλλά κάτσαμε και σε τραπέζι με άλλα άγνωστα άτομα. Το φαγητό ήταν μια γευστική εμπειρία από μόνο του. Γνήσιο κινέζικο φαγητό !!!!( Καμία σχέση με τα κινέζικα στην Αθήνα που λίγο πολύ έχουν προσαρμόσει τις γεύσεις τους στο αθηναϊκό κοινό.) Πήρα το πιο ωραίο ramen που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου και το αγόρι μου noodles που πραγματικά έφαγε σε χρόνο ρεκόρ. Αφού λοιπόν πήραμε δυνάμεις συνεχίσαμε να πάμε για καμία μπυρίτσα στο Soho και πραγματικά δεν είναι δύσκολο να βρεις την παραδοσιακή pub που σερβίρει μπεργκερ και fish and chips και καλή βαρελίσια μπύρα.
Εδώ να πω πως για τις μπύρες ούτε έρχεται κάποιος σερβιτόρος ούτε τις παραγγέλνεις σε κάποιον πας εσύ και τις φέρνεις εσύ. Η πρώτη μπύρα που πήραμε ήταν μια μπύρα με φράουλα και το αναφέρω γιατί είναι αγγλική και σερβίρεται εκεί . Εκτός ο,τι είναι σαν χυμός φράουλας σερβίρετε με παγάκια και αυτό νομίζω είναι το πιο παράδοξο με αυτή τη μπύρα, όμως είναι τόσο νόστιμη που μπορείς να πιεις όλο το βαρέλι.  Ξεκουραστήκαμε όσο μπορούσαμε και συνεχίσαμε να περπατάμε στο Soho . Είχε πια βραδιάσει και αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να αλλάξουμε ρούχα , να κάνουμε μπάνιο και να βγούμε την βραδινή μας βόλτα. Ξαναπήγαμε στο Soho γιατί μας άρεσε πάρα πολύ αλλά και γιατί βόλευε η γραμμή του μετρό από το ξενοδοχείο. Πήγαμε κατευθείαν προς αναζήτηση νέας μπυραρίας και ανακαλύψαμε ο,τι οι Άγγλοι βγαίνουν από τις 6-10 και έτσι όλα τα μαγαζιά ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Παρ' όλα αυτά κάτσαμε σε μια πολύ όμορφη παμπ και παραγγείλαμε κλασικά τις μπύρες μας.  Όμως μια ακόμα έκπληξη μας περίμενε καθώς η μπαμπ έκλεισε με τον τρόπο που μας είχε πει η φίλη μου και μάλιστα αφού  πρώτα είχε γίνει ένας μικρόκαυγας με έναν μεθυσμένο Άγγλο και τον μπαρμαν. Όταν όμως φύγαμε από την μπαμπ θέλοντας κάτι να τσιμπήσουμε συνειδητοποιήσαμε ο,τι ΟΛΑ ήταν κλειστά. Το μόνο ανοιχτό μαγαζί στο Soho ήταν μια καντίνα με πίτσες . Κλειστό φυσικά από τις 11 και το μετρό οπότε για να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο πήραμε ταξί. Ταξί είναι πανεύκολο να βρεις στο Λονδίνο αφού υπάρχουν παντού αλλά η χρέωση είναι πάρα πολύ ιδικά αν είναι διπλή ταρίφα.

Την επόμενη μέρα το πρωί αποφασίσαμε να πάμε στο Camden Town και την αγορά που είναι πολύ γνωστή. Φτάσαμε και ήταν σαν ήμασταν στην αγορά στο Μοναστηράκι. Παντού μαγαζιά με γκόθικ και έθνικ ρούχα , tattoo shops και φαγάδικα . Ήταν υπέροχα . Ο κόσμος ήταν τόσο διαφορετικός από τον κόσμο στην Oxford Street , εδώ ήταν νεαρός κόσμος κυρίως ροκάδες , πάνκιδες και μεταλάδες, Προχωρήσαμε και βρήκαμε στο Camden Dock . Εκεί υπάρχει ένα κανάλι και από πάνω και από κάτω μια μεγάλη αγορά με ο,τι μπορείς να φανταστείς. Τεράστια ήταν και η ποικιλία από πάγκους με street food και φυσικά ήμασταν με το στόμα ανοιχτό. Το αγόρι μου αγόρασε μπλουζάκια  Joy Division και στη συνέχεια κάτσαμε για φαγητό σε μια μπαμπ εκεί κοντά. Παραγγείλαμε μπύρες και δοκιμάσαμε και fish and chips και πραγματικά άμα σας άρεσε ως παιδιά ο Captain Niglo εεε αυτός ο μπακαλιάρος ήταν 100 φορές καλύτερος. Αφού φάγαμε , ήπιαμε 2-3 μπύρες αποφασίσαμε να πάμε στο επόμενο μέρος που θέλαμε να δούμε τη Γέφυρα του Λονδίνου. Κατεβήκαμε στην αντίστοιχη στάση του μετρό και αντικρίσαμε τεράστιες πολυεθνικές και άνδρες με κοστούμια και χαρτοφύλακες να πηγαινοέρχονται. Ήταν μια τρομερή αντίθεση σε σχέση με το κόσμο στο Camden και αυτό μας άρεσε ακόμα πιο πολύ. Η περιοχή εκτός από μέκκα επιχειρήσεων είχε και πανέμορφη θέα της γέφυρας του Λονδίνου .

Όμως επειδή ήταν μια πολύ κρύα μέρα και ήμασταν και στο κανάλι αποφασίσαμε ο,τι τώρα ήταν η στιγμή για καφέ και ζεστή σοκολάτα. Χωθήκαμε λοιπόν σε μια όμορφη μικρή pub γεμάτη golden boys και παραγγείλαμε. Στη συνέχεια και αφού πήραμε δυνάμεις αποφασίσαμε να πάμε για μία τελευταία φορά στο Picadilly άλλωστε την επόμενη θα φεύγαμε το απόγευμα και δεν θα είχαμε άλλη ευκαιρία. Πήγαμε λοιπόν μια τελευταία φορά στο soho αλλά αποφασίσαμε να μην κατέβουμε στη καθιερωμένη στάση αλλά να δούμε και τη Trafalgar Square . Ήταν μια πολύ σωστή επιλογή γιατί εκεί είναι και  η εθνική πινακοθήκη και αξίζει να πάτε. Φτάνοντας στο Soho αποφασίσαμε να πάρουμε έναν διαφορετικό δρόμο και φτάσαμε στο πιο ωραίο μαγαζί που έχω πάει ποτέ στη ζωή μου. Ήταν Ιρλανδικό και μέσα είχε στο ταβάνι ένα δέντρο, ήταν τεράστιο, είχε μέσα 3 μπαρ και ήταν σαν το σπίτι του Μπίλμπο Μπαγκινς. Είχαμε μείνει με το στόμα ακόμα πιο ανοιχτό αυτή τη φορά. Έγινε η κλασική παραγγελία μπυρών νομίζω τόσες μπύρες έχουμε ξαναπιεί μόνο στο Βερολίνο και στην συνέχεια μετά από 2-3 μπύρες το γυρίσαμε σε ποτάκια. Φεύγοντας ελαφρώς μεθυσμένοι από το μαγαζί θέλαμε να φάμε κάτι και πήγαμε σε ένα sushi bar . Συνεχίσαμε τη τελευταία μας βραδιά σε ένα coctail bar όπου κατεβάζοντας μια εφαρμογή παίρνεις 1+1 δώρο κοκτέιλ με 10 λίρες. Ήπιαμε εκεί μερικά κοκτέιλ και γνωρίσαμε (αυτό μπορεί να φανεί και σαν ανέκδοτο) έναν Άγγλο, έναν Γάλλο και έναν Βέλγο. Τότε άρχισε το πάρτυ μας κέρναγαν κοκτέιλ και σφηνάκια και το αγόρι μου χόρευε στους ρυθμούς της Beyonce (έτριζαν τα κόκαλα του Curtis από τους joy division ) όμως ήμασταν τόσο χαρούμενοι.

Την επόμενη μέρα αφήσαμε το ξενοδοχείο , το Λονδίνο και γυρίσαμε στην Αθήνα.

'Ηταν ένα ταξίδι που για μένα είχε τα πάντα και ένα από τα καλύτερα που έχω πάει ποτέ. Οι Άγγλοι είναι ευγενέστατοι και πάρα πολλοί πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και αν παραβλέψεις ο,τι δεν έχει νυχτερινή ζωή μέχρι αργά το βράδυ μην αγχώνεσαι !!! στο Λονδίνο ο κόσμος πίνει από τις 4 το απόγευμα και μέχρι τις 10 που κλίνει η pub έχει ήδη μεθύσει !!! 

Πείτε μου και εσείς τον αγαπημένο σας προορισμό και το αγαπημένο σας ταξίδι. Τα λέμε σε επόμενο post 

Σας φιλώ ,

Eva